Kapotte temperatuur sensor

Op zondagmiddag 17-01-2010 kwamen de eerste hikjes in de doorgave van de temperatuur gegevens.
Later op de avond deed de sensor helemaal niets meer.

Ge-GooGled op het internet naar een nieuwe sensor.
Kosten van dit geintje? ca. €125.-

Au, dat doet pijn voor een sensor die zo groot is als een vingernagel.
Verder gezocht op het internet en daar uiteindelijk de oplossing gevonden.

ZELF REPAREREN.

Het blijkt dat de sensor uit een eenvoudig componentje bestaat die gemakkelijk te verkrijgen is.
Het onderdeel staat oa. HIER
De SHT11 of evt de verbeterde versie de SHT15.

Om een indruk te geven van de afmetingen hieronder een plaatje met een luciferkop als referentie.

---

Als eerste het standaard verhaal.
Stekkertjes los uit de ISS
Regenbeker verwijderen.
De 3 schroeven losdraaien welke te witte schotels vasthouden.
De bovenste schotel optillen en daar zit de sensor.

De demontage kan je ook hier bekijken in een videootje van Davis.

3 schroefjes losdraaien.

En dan ligt hij op de tafel.

Aan de onderkant druk je de witte nokjes weg zodat het kapje er af gaat.

Daar zit de sensor verstopt.

En zoals je het kan zien, dit is erg klein.
Hieronder een foto gemaakt met macrofotografie.
Zoals je kan zien is dit de SHT11 sensor.

Ik had ook voor de SHT15 kunnen gaan, maar dar zat op dit moment levertijd van een aantal weken op.
Deze is de vernieuwde versie, maar dat doen we dan de volgende keer maar.
De SHT15 kost ca € 34.=

De soldeerpuntjes zitten heel erg dicht op elkaar, maar met een vaste hand, een beetje geduld,
een soldeerboutje en wat tin moet dit in mijn ogen gaan lukken.

 

---

Het los solderen van de sensor was pittiger dan gedacht.
Vooral als je bedenkt dat er 4 solderingen op 7 mm zitten.

Bij het los solderen moet je letten op de onderkant (waar DAVIS staat).
Dit is de kant waar de koperbanen zitten.
Hier moet je extra voorzichtig zijn om de banen niet te beschadigen.

De bovenkant is een zijde die alleen maar de sensor op z'n plek vasthoud.
De sensor gebruikt maar 4 solderingen voor kontakt met de printplaat.

De bestaande solderingen zijn iets weggevloeid onder de sensor, waardoor de sensor heel lang vast blijft houden.
De sensor is niet vastgeplakt, al zou je dat wel denken.

Het los solderen gebeurde met een soldeerbout temperatuur van 330 graden.

En dan valt hij opeens na heel veel geduld los.

Daarna is het niet geheel onverstandig om de printplaat goed schoon te maken met alcohol.

En dit alles gebeurt het makkelijkst met een goed vergrootglas of een loep.

Daarna de verpakking openmaken.

Hier liggen de oude en de nieuwe naast elkaar.
Duidelijk is te zien dat ze beiden precies gelijk zijn.

De onderkant maakt duidelijk dat er maar 1 zijde gebruikt word om kontakt te maken met de printplaat.

Met een pincet word de nieuwe sensor op z'n plek gelegd.

En uiteindelijk is de sensor gemonteerd op de plaat.
Vast solderen gebeurde met een temperatuur van 300 graden.
Door de hitte van de soldeerbout is het rubber aan de linkerzijde licht gaan smelten.

Bij mijn bestelling heb ik tevens een wit Filterkapje mee besteld.
Deze past er precies overheen en is hiervoor ook speciaal bedoeld.

Daarna de hele boel weer in elkaar zetten.
Een vorige keer dat ik de boel uit elkaar had, was het een puzzel om de schotels in de juiste volgorde te krijgen.
Deze keer heb ik ze maar genummerd.

En nu de verlossende woorden..

DE SENSOR DOET HET.